Atlas chwastów roślin rolniczych, sadowniczych i warzywnych

Atlas chwastów nie jest podręcznikiem z zakresu botaniki zawierającym szczegó­łowe opisy poszczególnych organów roś­lin. Nie jest też kluczem do oznaczania chwastów opierającym się na szczegółowym porównywaniu cech. To podręczny poradnik. Każdy, kto będzie go czytał, czy przeglądał, na podstawie zgromadzonych w nim informacji powinien z łatwością rozróżnić chwasty rosnące na polu i łące, w ogrodzie i sadzie czy napotykane pod­czas krajoznawczej wycieczki. Publikacja ta zawiera opis około 100 pospolitych ga­tunków występujących przede wszystkim w uprawach rolniczych, ale również w sa­downiczych i warzywnych. Podstawo­wym elementem tej charakterystyki jest wygląd młodych roślin w fazie siewki. Umiejętne oznaczanie chwastów w tej fa­zie jest dość trudne, ale konieczne w przy­padku stosowania integrowanej ochrony roślin. Starsze chwasty scharakteryzowa­no, opisując ich pokrój oraz podstawowe organy (łodygi, liście, system korzeniowy, kwiaty, owoce i nasiona). Poza cechami morfologicznymi pokrótce omówiono też rozwój roślin, uwzględniając, przedsta­wiony graficznie, czas ich wschodów i kwitnienia. Intensywne barwy w tabeli oznaczają apogeum przebiegu tych procesów. Odcieniami jaśniejszymi wyróżniono fazy mniej intensywne, czyli ich początek i schyłek lub okres, w których te procesy mogą zaistnieć (zdarzają się rzadko). Informacje obejmują także podstawowe cechy oraz czynniki determinujące wystę­powanie chwastów pod względem geo­graficznym, zwłaszcza środowiskowym, takie jak preferowane typy gleb, ich wil­gotność, zasobność oraz najbardziej pożą­dane warunki otoczenia. Przedstawiono ponadto szkodliwość poszczególnych ga­tunków łącznie z progami szkodliwo­ści - ta wartość stała się ostatnio „mod­na" w ochronie roślin, jednak w przypadku wielu chwastów nie zostały one jesz­cze opracowane, a istniejących danych nie należy traktować obligatoryjnie, lecz jedynie orientacyjnie. Na koniec pokrótce ukazano możliwości ograniczania rozprze­strzeniania się lub zwalczania opisywa­nych roślin, przy czym wskazując metody niechemiczne, pominięto informacje o doczyszczaniu materiału siewnego, ponie­waż nie powinien on zawierać żadnych obcych nasion.

Dodatkowo przy każdym opisie za­mieszczono kolorowe fotografie, na któ­rych przedstawiono rośliny dorosłe, siew­ki, kwiaty, korzenie i nasiona chwastów.