Rzepak - chwasty, choroby, szkodniki, niedobory

W publikacji znajdują się informacje na temat chwastów, szkodników i chorób i fitoplazm, ich występowanie, opisy, szkodliwość, a także sposobach ograniczania. Opisane zostały szkodniki pojawiające się w magazynach rzepaku. W książce znajdują się opisy niedoborów pokarmowych, a także rola i znaczenie plonotwórcze makro – i mikroelementów. W Atlasie Rzepak zostały zawarte również zagadnienia związane z doborem i hodowlą odmian, niechemiczną ochroną roślin, organizmami pożytecznymi, a także czynnikami abiotycznymi mającymi wpływ na wzrost i rozwój rzepaku. Pozycja zawiera 256 stron opisów i około 300 fotografii, które pozwalają producentom rolnym na wykorzystanie wiedzy w swoich gospodarstwach.

Od 2014 r. w Polsce i innych krajach UE obowiązuje integrowana ochrona roślin, co wymaga od praktyków szerokiej wiedzy o agrofagach, czyli chorobach, szkodnikach i chwastach. Rzepak ozimy jest uszkadzany, porażany i zasiedlany przez około 100 różnych agrofagów, które przy braku właściwej ochrony powodują duże straty ekonomiczne, a nawet całkowitą likwidację plantacji. Opracowanie zawiera najważniejsze informacje, które dotyczą poprawnej identyfikacji agrofagów. W atlasie zamieszczono syntetyczne opisy chwastów, chorób i szkodników, informację o ich rozwoju, występowaniu, szkodliwości, progach szkodliwości, monitoringu, terminach zabiegów ochronnych, integrowanych metodach ochronnych z uwzględnieniem najważniejszych substancji czynnych . W ochronie rzepaku istotne znaczenie mają metody niechemiczne o charakterze prewencyjnym, w tym odpowiedni płodozmian. Z uwagi na presję ze strony agrofagów należy zachowywać minimum 4-letnią przerwę w uprawie rzepaku na tym samym stanowisku. W ochronie rzepaku ozimego przed szkodnikami w pierwszych fazach rozwoju rzepaku do 3-5 liści (przede wszystkim mszyc, śmietce i szkodnikom glebowym) skuteczne i bezpieczne dla środowiska są insektycydowe zaprawy nasienne. Duże znaczenie w ochronie rzepaku przed agrofagami ma także postęp hodowlany - pojawia się choćby coraz więcej odmian odpornych na wirusy żółtaczki rzepy. Odmiany odporne są podstawowym elementem integrowanej ochrony i produkcji, pozwalają bowiem zminimalizować negatywne skutki wystąpienia chorób i żerowania szkodników, a także umożliwiają ograniczenie stosowania chemicznych środków ochrony roślin do niezbędnego minimum. Oprócz agrofagów opisane są także objawy niedoboru składników pokarmowych, a także sposoby i techniki prowadzenia monitoringu plantacji na obecność agrofagów. Dzięki temu publikacja jest całościowa i obejmuje kompleksowo problemy dotyczące uprawy rzepaku ozimego. Opracowanie będzie szeroko wykorzystywane przez plantatorów rzepaku ozimego, doradców, szkoty, uczelnie oraz firmy, które obsługują rolników.

Szanowni Państwo,

Podejmując się uprawy tak wymagającej rośliny, jak rzepak ozimy w naszym gospodarstwie czeka

nas ciągłe podejmowanie decyzji. Od wyboru stanowiska poprzez nawożenie, dobór odmian,

zespół uprawek, ochronę herbicydową w zależności od posiadanego banku nasion chwastów. w

następnym etapie podejmujemy nie mniej istotne decyzje w zależności od przebiegu pogody, fazy

rozwoju roślin, o stosowaniu fungicydów i insektycydów. Każda z nietrafionych decyzji może być

brzemienna w skutkach. Tylko posiadając pełną wiedzę możemy dokonywać właściwych wyborów

w poszczególnych krokach uprawy i ochrony. Atlas, który trzymacie państwo w rękach pomoże

Wam bezbłędnie zdiagnozować ewentualne problemy, jak i podejmować właściwe decyzje w kolejnych etapach wegetacji, dążąc do osiągnięcia wysokich plonów przy optymalizacji kosztów.

Jednocześnie pamiętajmy, że integrowana produkcja to również przestrzeganie płodozmianu z

możliwie odległą rotacją rzepaku na 3 do 4 lat oraz szeroko pojęta „higiena gleby". Utrzymywanie

jej wysokiej zasobności oraz bogatego życia biologicznego.

Namawiam państwa nie tyle do przeczytania, ale do przestudiowania powyższego atlasu i jeśli

możliwe przedyskutowanie jego zagadnień ze współgospodarzem lub sąsiadem. Bądźmy mądrzy

przed szkodą, a nie po szkodzie.

Zyczę owocnej lektury

Wiesław Gryn

(praktyk)

W tej publikacji każdy producent, niezależnie od swojego doświadczenia, znajdzie informacje, które

pomogą zapewnić najlepszą jakość upraw. Zawarta w książce wiedza pozwala na kompleksową

ochronę przed chorobami, chwastami oraz szkodnikami, a także niedoborami składników pokarmowych.

W dodatku wszystko przekazane jest w przystępny sposób, a duża ilość zdjęć oraz ilustracji

ułatwia rozpoznawanie problemu, z jakim możemy spotkać się na polu.

Mirosław Boniśniak

rolnik i producent rzepaku

z woj. kujawsko pomorskiego

W treści

Skala BBCH dla rzepaku

Dobór odmian do uprawy

Odmiany mieszańcowe wnoszą postęp

Zimotrwałość

Stres suszy

Mniej się osypują

Poprawianie jakości

Technologia uprawy „Clearfield"

Hodowla odmian na potrzeby integrowanej ochrony i produkcji rzepaku

Niebezpieczna kiła kapusty

Zwiększanie odporności na suchą zgniliznę kapustnych

Inne choroby rzepaku

Zagrożenie upraw rzepaku wirusem żółtaczki rzepy

Brak odporności na szkodniki

Niechemiczne metody zwalczania chwastów, chorób i szkodników w rzepaku ozimym

Ograniczenia występowania chwastów

Ograniczanie występowania chorób grzybowych

Ograniczanie występowania szkodników

Organizmy pożyteczne na plantacjach rzepaku i ich ochrona

Chwasty zagrażające rzepakowi

Choroby

Fitoplazmy

Szkodniki zagrażające rzepakowi

Szkodniki magazynowe rzepaku

Niedobory składników pokarmowych

Rola i znaczenie plonotwórcze składników pokarmowych

Anomalie i czynniki abiotyczne w uprawie rzepaku ozimego

Uszkodzenia herbicydowe rzepaku

Sposoby monitorowania obecności agrofagów i niedoboru składników pokarmowych

Bibliografia

Indeks