VET chirurgia październik 2017

Chirurgia weterynaryjna jest stałym elementem każdego wydania „Weterynarii w Praktyce". Jest to dziedzina nieustannie się rozwijająca i poszukująca nowych rozwiązań, dążąca do zwiększenia komfortu życia pacjentów i przywrócenia ich do pełni sprawności. Chciałbym zaprosić do lektury specjalnie dla Państwa przygotowanego dodatku VET CHIRURGIA, który skupia się na tej dziedzinie medycyny weterynaryjnej. Dodatek kierujemy do osób, których zainteresowania i codzienna praca związane są z pracą na sali operacyjnej.

Wydanie otwiera artykuł, którego współautorem jest prelegent VI Konferencji Chirurgiczno-Rehabilitacyjnej prof. Bruno Peirone z Uniwersytetu wTurynie, napisany we współpracy z prof. Mary Sarah Bergh z Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Stanu Iowa. Opisali oni najczęstsze powikłania w osteotomii wyrównującej nasadę kości piszczelowej u psów. Celami przedstawionego raportu były przegląd i analiza literatury naukowej opisującej powikłania związane ze standardową metodą TPLO u psów, ze szczególnym naciskiem na ich występowanie i czynniki ryzyka. W tym numerze nie zabraknie także artykułu innego uznanego specjalisty w dziedzinie chirurgii małych zwierząt dr. Garetha Arthursa, który poruszył tematykę chirurgii więzadeł krzyżowych u psów z uwzględnieniem aktualnych kontrowersji w zakresie łąkotki i wyboru metody jej leczenia.

Polecam Państwa uwadze artykuły, które przybliżają szeroki wachlarz metod i technik operacyjnych - od zastosowania stabilizacji z użyciem gwoździa śródszpikowego i płyty typu sznur pereł, przez zabieg stabilizacji stawu kolanowego metodą TTA i towarzyszące mu powikłania, technikę zastosowania stabilizatora transpedikularnego w leczeniu neuropatii lędźwiowo-krzyżowego czy diagnostykę i leczenie deformacji kątowych kończyn u psów z zastosowaniem techniki CÓRA.

Praca chirurga weterynaryjnego to nie tylko zabiegi wykonywane na sali operacyjnej, obejmuje działania w zakresie diagnostyki przedoperacyjnej, ale także opieki i kontroli stanu pacjenta po zabiegu. Pełen przegląd działań omawia artykuł lek. wet. Mateusza Hebla, który udowadnia, że dzięki zastosowaniu obrazu radiologicznego, który jest jednym z najbardziej pomocnych dla chirurgów sposobów diagnostyki, można obserwować gojenie się złamań, a także stwierdzić, czy nie doszło do powikłań pooperacyjnych w tym zakresie. Niezwykle istotnym elementem samego zabiegu jest także zachowanie właściwego bilansu płynów u pacjenta, który nieodpowiednio prowadzony, nawet w trakcie rutynowych zabiegów, może opóźnić rekonwalescencję pacjenta.

Spis treści

Powikłania w osteotomii wyrównującej nasadę kości piszczelowej u psów

Chirurgia więzadeł krzyżowych u psów - aktualne kontrowersje

Część l - przypomnienie anatomii i stawianie diagnozy.

Aktualizacja - łąkotka i wybór metody leczenia

Złamania - diagnostyka, gojenie się i powikłania w obrazie radiologicznym

Wymiana trzpienia w cementowej technice protezowania stawu biodrowego

Powikłania po zabiegach stabilizacji stawu kolanowego metodą TTA u 138 pacjentów operowanych w latach 2014-2016

Deformacje kątowe kończyn u psów - diagnostyka i leczenie

Technika zastosowania stabilizatora transpedikularnego do leczenia neuropatii lędźwiowo-krzyżowego odcinka kręgosłupa u psów

Zastosowanie stabilizacji z użyciem gwoździa śródszpikowego i płyty typu sznur pereł (SOP) w leczeniu złamań wieloodłamowych kości udowych u psów

Syntetyczna wiskoproteza - nieoperacyjna metoda leczenia chorób stawów

Śródoperacyjny bilans płynów u psów i kotów