Choroby skóry kotów

Książka „Choroby skóry kotów” w założeniu ma stanowić praktyczny przewodnik przeznaczony dla lekarzy weterynarii zajmujących się kotami, u których rozpoznano choroby skóry. Została opracowana w układzie „zorientowanym na rozwiązanie problemu” po to, by stanowić wygodne źródło informacji. W przewodniku omówiono różne, często występujące u kotów, kliniczne objawy chorób skóry. Dla każdego z objawów przedstawiono listę możliwych rozpoznań różnicowych, począwszy od najbardziej, a skończywszy na najmniej prawdopodobnym. Podczas omawiania poszczególnych chorób autorka udziela wskazówek klinicznych, jak uszeregować choroby według prawdopodobieństwa ich występowania u konkretnego zwierzęcia i jak wybrać najbardziej przydatne badania diagnostyczne, aby możliwie szybko i korzystnie, także z ekonomicznego punktu widzenia, postawić ostateczne rozpoznanie.

Wiele dermatoz charakteryzuje się podobnym obrazem klinicznym, co staje się źródłem niepewności i może skutkować postawieniem nieprawidłowego rozpoznania i podjęciem nieskutecznego leczenia, które często jest głównie objawowe. Ze względu na przewlekły i postępujący charakter chorób skóry, aby uniknąć powikłań i niepowodzeń leczniczych, postawienie prawidłowego rozpoznania jest kluczowe. Książka ta przeznaczona jest dla lekarzy zajmujących się praktyką ogólną, a nie dla specjalistów, zatem jej nadrzędnym celem jest przydatność praktyczna, nie zaś skupianie się na szczegółowej patogenezie danej choroby, chyba że ma to istotne znaczenie kliniczne. Dlatego w każdym z rozdziałów znajduje się ramka z wiadomościami do zapamiętania, w której zawarte jest podsumowanie istotnych klinicznie, najważniejszych informacji.

W przewodniku omówiono leczenie wielu różnych chorób. Ze względu na obrany model przekazywania wiedzy, w oparciu o rozwiązywanie problemów, część wiadomości w poszczególnych rozdziałach może się pokrywać, a niektóre choroby mogą być przedstawiane w różny sposób i omówione w więcej niż w jednym rozdziale (odpowiednie odnośniki znajdują się w tekście).

Ponieważ dermatologia jest dziedziną, w której ogromną rolę odgrywa obraz kliniczny, w każdym rozdziale zamieszczono liczne fotografie mające uwypuklić różnorodności wyglądu niektórych chorób oraz pomóc lekarzowi „opatrzeć się” z wieloma postaciami zmian skórnych i niewielkimi różnicami, które mogą charakteryzować poszczególne choroby. Ważne jest jednak, aby nie ulegać pokusie stawiania rozpoznania tylko na podstawie obrazu klinicznego, pomijając wykonanie ważnych dodatkowych badań diagnostycznych. Mimo że pewne zmiany skórne uznawane są za niemal patognomoniczne dla niektórych chorób, zdarzają się wyjątki, dlatego stawianie diagnozy tylko na podstawie obrazu klinicznego często prowadzi do błędów, gdyż niektóre zmiany skórne mogą mieć nietypowy wygląd. W związku z tym autorka podkreśla rolę metodycznego i systematycznego podejścia do poszczególnych objawów, ponieważ wówczas ryzyko pomyłek będzie mniejsze. Wiele dermatoz ma zbliżony obraz kliniczny i metodyczne postępowanie, poparte odpowiednimi badaniami diagnostycznymi, pozwalającymi potwierdzić lub wykluczyć daną chorobę, zawsze jest najskuteczniejszą metodą działania. Nie należy np. wyrokować, że u zwierzęcia występuje infekcja drożdżakowa, tylko dlatego że „pachnie ono drożdżami”. Wielokrotnie zjełczala woń jest po prostu objawem zakażeń, za które, oprócz drożdżaków, mogą odpowiadać różne drobnoustroje. Jedyną metodą, która pozwala na wstępną identyfikację rodzaju występującej u zwierzęcia infekcji, jest badanie cytologiczne i nie można go niczym zastąpić. Charakter zakażenia również się zmienia w czasie, dlatego podczas każdej wizyty kontrolnej należy na bieżąco oceniać aktualny stan zwierzęcia, a nie bazować na domysłach.

Wybrane rozdziały poświęcono leczeniu chorób skóry zarówno w formie miejscowej, jak i ogólnej. Koty pod względem wrażliwości na określone substancje lecznicze, w tym także na leki o działaniu miejscowym, są gatunkiem szczególnym, dlatego za każdym razem, gdy lekarz zleca określony lek, powinien upewnić się, czy będzie on bezpieczny dla pacjenta.

Wreszcie, aby położyć szczególny nacisk na swoiste i nierzadko niepewne obrazy kliniczne, w odrębnych rozdziałach omówiono zagadnienie zapalenia przewodów słuchowych oraz dermatoz określonych okolic ciała (dermatoz regionalnych).

Autorka ma nadzieję, że lekarze praktycy dzięki lekturze tej książki zyskają pełniejszy obraz postępowania i rozwiązywania problemów u kotów ze schorzeniami dermatologicznymi, jak również nabędą umiejętności opracowywania optymalnego planu diagnostycznego i leczniczego, aby jak najskuteczniej pomagać pacjentom.

W treści

Postępowanie kliniczne w przypadku chorób skóry u kotów

Badania diagnostyczne w dermatologii kotów

Leczenie chorób skóry

Postępowanie kliniczne w przypadku świądu u kotów

Postępowanie kliniczne w przebiegu alergicznych chorób skóry u kotów

Postępowanie kliniczne w przebiegu grzybic powierzchownych u kotów

Postępowanie kliniczne w przebiegu chorób ektopasożytniczych u kotów

Postępowanie kliniczne u kotów z dermatozami przebiegającymi z powstawaniem strupów

Postępowanie kliniczne w przebiegu dermatoz guzkowych u kotów

Postępowanie kliniczne w zespole ziarniniaka eozynofilowego u kotów

Postępowanie kliniczne w przebiegu dermatoz wrzodziejących u kotów

Postępowanie kliniczne w przebiegu wyłysień u kotów

Postępowanie kliniczne w przebiegu zapalenia przewodów słuchowych u kotów

Postępowanie w przebiegu dermatoz twarzy u kotów

Postępowanie kliniczne w przebiegu zapaleń skóry podeszwy i chorób pazurów u kotów