Diagnostyka weterynaryjna

Po zapoznaniu się z podręcznikiem uczeń powinien umieć:

- przeprowadzać wywiad z właścicielem zwierząt,

- wykonywać badanie fizykalne zwierząt gospodarskich i domowych,

- wykonywać czynności pomocnicze związane z badaniem zwierząt z wykorzystaniem urządzeń diagnostycznych,

- wykonywać czynności pomocnicze przy sekcji zwierząt.

Diagnostyka jest podstawową częścią wielu dyscyplin klinicznych. Obejmuje ona planowe badanie zwierzęcia, uwzględniające jego stan obecny i w powiązaniu z wiedzą i doświadczeniem badającego pozwala postawić rozpoznanie oraz ustalić dalsze postępowanie lekarsko-weterynaryjne.

Już w starożytności wykorzystywano metody diagnostyczne. W starożytnym Egipcie i Mezopotamii pierwsi lekarze diagnozowali i zalecali leczenie oparte przede wszystkim na obserwacji objawów klinicznych. Stosowano również badania dotykowe i osłuchowe. Pod koniec średniowiecza lekarze rutynowo wykonywali uroskopię, czyli rozpoznawanie chorób układu moczowo-płciowego na podstawie wyglądu moczu. Starożytni Grecy przypisywali wszystkie choroby zaburzeniom płynów ciała: krwi, żółci, śluzu i czarnej żółci (humorów).

Dobre rozpoznanie podstawą dobrego leczenia (Bene dignoscitur, bene curatur) - mówili antyczni medycy. Lekarze zatem muszą zastosować wszelkie dostępne metody diagnostyczne, aby dokonać prawidłowej diagnozy i wybrać właściwą terapię.

Spis treści

Wiadomości ogólne

1. Metody i sposoby badania klinicznego
2. Opis jednostki chorobowej
3. Obchodzenie się ze zwierzętami podczas badania
4. Plan badania klinicznego

Opis zwierzęcia

Wywiad

Badanie ogólne stanu obecnego

Badanie szczegółowe stanu obecnego

5. Badanie błon śluzowych
6. Badanie oka
7. Układ chłonny

Badanie węzłów chłonnych

Badanie naczyń chłonnych

8. Powłoka wspólna

Włosy

Gruczoły potowe i łojowe

Naskórek i pochodne naskórka

Skóra właściwa

Barwa skóry

Ciepłota skóry

Elastyczność skóry

Zmiany dotyczące skóry

Badanie zewnętrznego przewodu słuchowego

Badania dodatkowe

9. Układ oddechowy

Badanie górnych dróg oddechowych

Badanie jamy nosowej

Badanie zatok

Badanie worków powietrznych u koniowatych

Badanie krtani i tchawicy

Badanie dolnych dróg oddechowych

Badanie klatki piersiowej

Badania dodatkowe

10. Układ sercowo-naczyniowy

Badanie serca

Badania dodatkowe serca

Badanie obwodowego układu krążenia

Badanie tętnic

Badanie żył

Badanie naczyń kapilarnych

11. Układ trawienny

Łaknienie i pragnienie; Pobieranie pokarmów i płynów; Przeżuwanie; Odbijanie; Wymioty

Badanie jamy ustnej

Badanie gardła

Badanie przełyku

Badanie jamy brzusznej i narządów jamy brzusznej

Badanie jamy brzusznej przeżuwaczy

Badanie jamy brzusznej koni

Badanie jamy brzusznej świń

Badanie jamy brzusznej ptaków

Badania jamy brzusznej mięsożernych

Odbyt i jego okolice

Badania dodatkowe

12. Układ moczowo-płciowy

Badanie narządów moczowych

Nerki, moczowody, pęcherz moczowy, cewka moczowa

Badania dodatkowe

Badanie narządów płciowych

Narządy płciowe żeńskie

Zaburzenia czynnościowe

Narządy płciowe męskie

Zaburzenia czynnościowe

13. Układ nerwowy

Badanie neurologiczne

Badania dodatkowe

14. Układ ruchu

Kulawizny

Badanie kulawizn

Badania dodatkowe

15. Sekcja jako narzędzie diagnozowania chorób zwierząt

Cel i istota badania sekcyjnego

Zasady przeprowadzania sekcji

Czynności pomocnicze przy wykonywaniu sekcji

Narzędzia sekcyjne, ubiór ochronny, inne środki pomocnicze

Przebieg sekcji

Oględziny zewnętrzne zwłok

Oględziny wewnętrzne zwłok

Technika sekcyjna

Protokół sekcji zwłok

Bezpieczeństwo i higiena pracy podczas sekcji