Wędrujemy na pożytki

Prowadzenie pasieki wędrownej wbrew pozorom nie jest bardzo skomplikowanym przedsięwzięciem i niewiele się różni od kierowania pasieką stacjonarną. W jednym i drugim przypadku najważniejszą pracę wykonują pszczoły, a pszczelarz się nimi tylko opiekuje. Opieka nad pasieką stacjonarną może być nawet trudniejsza, jeżeli korzysta ona z niewielu słabych pożytków.

Uzyskanie w takich warunkach zadowalających zbiorów miodu jest nie lada sztuką i udaje się tylko najlepszym pszczelarzom. Do tego dochodzi zwalczanie rabunków oraz nastroju rojowego, będącego największą plagą okresów bezpożytkowych, jak i zapewnienie pszczołom zapasów wystarczających nie tylko na przeżycie, ale i na rozwój.

Jeżeli pszczoły mają do dyspozycji obfite pożytki przez cały sezon, do obowiązków pszczelarza należy przygotowanie miejsca w ulach na gromadzenie miodu i jego regularne odbieranie.

Jest to zajęcie nie tylko bardziej opłacalne, ale i przyjemniejsze od karmienia pszczół w środku lata i ścigania zbiegłych rojów, dlatego pszczelarzowi powinno zależeć przede wszystkim na zapewnieniu obfitej bazy pożytkowej, co najprościej zrobić prowadząc gospodarkę wędrowną.

Spis treści

Rozdział 1.

Cel prowadzenia gospodarki wędrownej; O pożytkach decyduje pszczelarz; Obfitość pożytkom w Polsce; Struktura pasiek a wędrówki; Opłacalność gospodarki wędrownej; Trudności można pokonać

Rozdział 2.

Wyposażenie pasieki wędrownej; Ule; Wentylacja; Transport z otwartymi wylotkami; Ul wielokorpusowy; Wyposażenie ula; Przewóz uli; Załadunek uli; Stały zestaw wędrowny; Wędrowne pawilony; Plastry, korpusy, przegonki

Rozdział 3.

Transport rodzin pszczelich i ich ustawienie na pożytku; Przygotowanie gniazd; Wentylacja w czasie transportu; Ustawienie uli; Termin przewozu; Kalendarz kwitnienia; Występowanie pożytków spadziowych; Ustawienie pszczół na pożytku

Rozdział 4.

Ocena wydajności pożytków dla pasieki wędrownej; Wydajność pożytków; Wydajność rzepaku; Zapylanie rzepaku; Sady jako pożytek; Inne pożytki majowe; Akacje i maliny; Lipa i inne pożytki; Facelia; Ogórecznik i gryka a inne pożytki; Pożytki końca sezonu

Rozdział 5.

Cechy pszczół użytkowanych w pasiece wędrownej; Zimotrwałość; Odporność na choroby; Łagodność; Przechodzenie do nadstawek, Nierojliwość

Rozdział 6.

Kolejne prace w pasiece wędrownej; Wykorzystanie pożytków wiosennych; Zimowanie silnych rodzin; Naloty; Wiosenne przyspieszanie rozwoju; Przestawianie korpusów; Powiększanie kubatury gniazd w najsilniejszych rodzinach; Dodawanie miodni rodzinom średniej siły; Transport pasieki na rzepak; Odbiór miodu rzepakowego; Kondycja rodzin po pożytku rzepakowym; Akacje lub maliny; Kondycja rodzin po akacji; Wędrówka na lipę; Gryka; Ostatni pożytek – wrzos; Miodobranie z wrzosu; Zimowanie silnych rodzin; Przygotowanie zapasów zimowych

Rozdział 7.

Wędrówki na spadź; Struktura rodzin okresowych; Tworzenie rodzin okresowych; Praca pszczół na pożytku spadziowym; Zmniejszanie się liczebności rodzin; Matki mogą być byle jakie; W ulach innego typu; Termin tworzenia rodzin okresowych; Opieka nad zasadniczą pasieką

Rozdział 8.

Podsumowanie; Literatura